Eenendertigen is een Frans kaartspel, waarbij het de bedoeling is dat spelers eenendertig of een zo hoog mogelijke score halen. Het is al een oud spel en kent vele varianten, maar de basisregels zijn voor de meeste mensen wel hetzelfde. Toch verschillen een aantal regels per streek, land of zelfs per familie. Het spel wordt alleen gespeeld met de piketkaarten van een set speelkaarten: kaarten van 7 of hoger.

Eenendertigen spelregels

Het doel van het spel is om 31 of een zo hoog mogelijke score te halen. De waarde van de kaarten is het getal op de kaart, 10 als het om een plaatje gaat en 11 als het om de aas gaat. Aan het begin van elke ronde krijgen spelers drie kaarten. De waarde van die drie kaarten bij elkaar opgeteld is je score.

Ook worden er aan het begin van elke ronde in het midden van de tafel drie kaarten gelegd, waarmee spelers tijdens hun beurt kunnen ruilen om een hogere score te maken. Als je aan de beurt bent, mag je bijvoorbeeld een zeven ruilen voor een boer (10). Op die manier probeer je een hogere score te maken.

Als je driemaal dezelfde waarde hebt, betekent dit 30,5 punten. Dit is de op één-na-hoogste score en betekent vrijwel zeker winst, behalve als iemand 31 heeft gemaakt of drie azen heeft. Als er in het midden 7, 8 en 9 ligt, betekent dit vuile was en worden de kaarten in het midden gewisseld.

Een speler die denkt de hoogste waarde te hebben, zegt “ik pas”. Nu mogen alle spelers nog één rondje ruilen, om proberen nog een hogere score te krijgen. Na die ronde worden de kaarten opengelegd en gekeken wie de hoogste score heeft.

Als die speler 31 heeft, zegt de speler “stop het spel”. Dit mag pas na één ronde, maar andere spelers mogen dan niet meer wisselen.

Een speler met drie azen heeft de hoogst mogelijke score en wint automatisch. De ronde is dan ook direct klaar. Een speler kan de kaarten op tafel leggen en hoeft verder niets te doen.

Het is dus een simpel spel, waarbij het belangrijkste is om kaarten te ruilen voor een zo hoog mogelijke score!